ยอห์น. 1:1-42
พี่เขาบอกว่าไม่ควรเฝ้าเดี่ยวแบบสุ่มอ่ะ - -'
โอเค จะเฝ้าเรียนไปเป็นบทๆละกัน ขอบคุณพระเจ้า!!
สำหรับยอห์นบทที่ 1 ได้มาหลายข้อเลยทีเดียวกับพระคัมภีร์แค่บทเดียว
ไม่สิ ตั้งบทนึง!!!
(ยน. 1:1-3)สำหรับพระเจ้าแล้ว พระองค์ทรงเป็นอัลฟา และโอเมกา (วว. 1:8)
พระเยซูเป็นพระวาทะของพระเจ้าในเริ่มแรกนั้นพระวาทะทรงเป็นอยู่แล้ว และพระวาทะทรงอยู่กับพระเจ้า และพระวาทะทรงเป็นพระเจ้า ในเริ่มแรกนั้นพระองค์นั้นทรงอยู่กับพระเจ้า พระเยซู ผู้เนรมิตสร้างสิ่งสารพัดพระองค์ทรงสร้างสิ่งทั้งปวงขึ้นมา และในบรรดาสิ่งที่เป็นมานั้น ไม่มีสักสิ่งเดียวที่ได้เป็นมานอกเหนือพระองค์
พระองค์ทรงเป็นนิรันดร์
(ยน. 1:4-5)"ความสว่างนั้นส่องเข้ามาในความมืด ความมืดหาได้เข้าใจความสว่างไม่?"
ในพระองค์มีชีวิต และชีวิตนั้นเป็นความสว่างของมนุษย์ทั้งปวง ความสว่างนั้นส่องเข้ามาในความมืด และความมืดหาได้เข้าใจความสว่างไม่
ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกหรือเปล่า...
แต่พระเจ้าต้องการบอกว่า... พระองค์ให้พระเยซูเข้ามาในชีวิตของเราทุกคนแล้ว
แต่ว่าเรา... จะรู้สึกไหม? เราจะเข้าใจไหม?...
ดังที่ได้กล่าวในยอห์นต่อไป...
(ยน. 1:4-5)เรา... ได้รู้จักพระองค์ไม่...
ความสว่างแท้ที่ทำให้มนุษย์ทุกคนเห็นความจริงนั้นได้ แม้ขณะนั้นกำลังเข้ามาในโลก พระองค์ทรงอยู่ในโลก ซึ่งพระเจ้าทรงสร้างขึ้นมาทางพระองค์ แต่โลกหาได้รู้จักพระองค์ไม่"
ตัวเราเองเป็นดั่งความมืด ที่หลงมัวเมาอยู่ในความบาป ตามกระแสของโลก...
ดังที่อาจารย์เปาโลได้กล่าวไว้ใน โรม12:2 ดังนี้ว่า
(รม.12:2)ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เราได้เข้าใจมากขึ้น...
อย่าประพฤติตามอย่างคนในยุคนี้ แต่จงรับการเปลี่ยนแปลงจิตใจ แล้วอุปนิสัยของท่านจึงจะเปลี่ยนใหม่ เพื่อท่านจะได้ทราบน้ำพระทัยของพระเจ้า จะได้รู้ว่าอะไรดี อะไรเป็นที่ชอบพระทัย และอะไรดียอดเยี่ยม
ขอบคุณที่พระองค์เป็นดั่งแสงสว่างที่จะส่องเข้ามาในความมืดเช่นเราๆ :):)
ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เราเชื่อและมอบความรอดให้กับเรา...
(ยน. 1:12)โอ้โอ ของขวัญที่ล้ำค่า และยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตหยีเลยนะเนี่ย...
แต่ส่วนบรรดาผู้ที่ต้อนรับพระองค์ ผู้ที่เชื่อในพระนามของพระองค์ พระองค์ก็ทรงประทานสิทธิให้เป็นบุตรของพระเจ้า
ได้เป็นลูกของพระเจ้าเนี่ย ลูกสาวคนโปรด ลูกสาวสุดรัก...
ซึ่งบางครั้งก็ทำตัวไม่น่ารักเอาซะเลย แสบใส่พ่อซะมากมาย 555 =P
แต่พระเจ้าก็ยังรักเรา... พระองค์ไม่เคยปฎิเสธหยีเลยนะว่า... หยีไม่ใช่ลูกของพระองค์
พระองค์มอบความรักที่เอ่อล้น (มีให้มากจริงๆ) ให้หยีตลอดเวลาเลย
พระองค์แค่รอว่า เมื่อไหร่ไอ้ลูกสาวตัวแสบนี่จะรู้สึกตัวซะที
หลงไปนานไปมั้ย? 555 ขอบคุณพระเจ้าที่เริ่มงัดไม้นวมออกมาใช้กะเรา
(จะว่าไม้แข็งก็ไม่ใช่ ไม้นิ่มก็ไม่ใหญ่ เลยเอาเป็นไม้นวมละกัน
แข็งๆแหละ แต่ก็มีบุบ้างอะไรบ้าง ไม่เจ็บมากนัก
พระเจ้าเป็นห่วง กลัวเจ็บแล้วตาย ไอ้เด็กคนนี้มันใจเสาะ...)
ขอบคุณพระเจ้าที่ยังให้เราเป็นบุตรของพระองค์ และทรงเตรียมแผนการไว้อย่างดีเสมอ
ขอบคุณที่พระองค์เป็นแสงสว่างที่ส่องเข้าไล่ความมืดในตัวเรา :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น